Aleksandar Čotrić (rocznik 1966) jest znanym pisarzem serbskim. Wydał kilkanaście książek prozatorskich i aforystycznych. Jego teksty były publikowane w wielu państwach europejskich, m.in. w Polsce. Teraz polscy czytelnicy otrzymują nowy zbiór opowiadań A. Čotricia: „Notatki z posiedzenia”. Notatka to krótki tekst, uwaga, spostrzeżenie zapisane w celu zapamiętania, zapisek. Autor sporządził zwięzłe notatki literackie na temat przekształceń społecznych, gospodarczych i politycznych we współczesnej Serbii. Należy dopowiedzieć, że A. Čotrić aktywnie uczestniczy w tych przemianach. Od wielu lat mieszka i pracuje w Belgradzie (z zawodu jest prawnikiem). Był wiceministrem ds. diaspory w serbskim rządzie. Teraz jest posłem w serbskim parlamencie. Te rozległe zainteresowania znalazły artystyczne odzwierciedlenie w jego twórczości literackiej. Należy podkreślić, że twórczość A. Čotricia utrzymana jest w konwencji groteski. Jego miniatury literackie zawierają treści publicystyczne; jednocześnie prowadzą do artystycznych uogólnień związanych zwłaszcza z zagadnieniem stosunku jednostki do zbiorowości. Autor dąży w tych opowiadaniach (niektóre z nich mają formę dialogów) do jak największej precyzji wypowiedzi, co przynosi najciekawsze efekty, gdy zamyka poszczególne utwory celną puentą.


W miniaturce pt. „Moc wiary” bohaterowie opowiadania czekają na kogoś bardzo ważnego… Zaczynamy się domyślać, że czekają na przybycie Pana Boga (w tekście pojawiają się motywy biblijne). W puencie opowiadania dowiadujemy się, że bohaterowie czekali na… miejski środek komunikacji: „- Jedzie tramwaj ”. A. Čotrić jest bystrym obserwatorem absurdalnego świata polityki. Miniaturkę pt. „Lista” zdominował temat rozliczeń z niedaleką przeszłością… Serbscy politycy otrzymali „nową listę podejrzanych o zbrodnie wojenne” od Trybunału w Hadze. W zakończeniu opowiadania okazuje się, że ten dokument zawiera „wykaz osób, które nie są w Serbii podejrzane od strony Międzynarodowego Trybunału do Spraw Wojennych”. Natomiast w opowiadaniu pt. „Ultimatum” posłowie narzekają, że muszą pracować „w bardzo trudnych i niehumanitarnych warunkach”, a w dodatku jeszcze muszą  „naciskać guziki, a każde z nich ma inny kolor”. Członkowie parlamentu mają  „twarde i niewygodne krzesła”  w sali posiedzeń. Pozostałe miniaturki mają podobny  klimat literacki. A. Čotrić operuje celnie paradoksem, aluzją, ironią i humorem.  Twórczość serbskiego pisarza ma wiele punktów stycznych z prozą i dramaturgią Sławomira Mrożka (ur. 1930). W opowiadaniach polskiego autora pojawiają się  myśli o niemożności zgłębienia psychiki ludzkiej i odnalezienia ładu w skonwencjonalizowanym  świecie. Do podobnych wniosków dochodzi A. Čotrić. Myślę, ze krótkie opowiadania serbskiego twórcy będą się cieszyć dużym zainteresowaniem polskich czytelników i krytyków literackich.